اثر تنش خشکی و روش کاشت بر برخی ویژگی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دو رقم نخود (cicer arietinum l.)

به منظور بررسی تأثیر تنش خشکی در مراحل مختلف رشد و روش کاشت بر برخی ویژگی­های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دو رقم نخود ‘آرمان’ و ‘آزاد’، آزمایشی در مزرعة تحقیقاتی دانشکدة کشاورزی دانشگاه شیراز به صورت اسپلیت فاکتوریل­ در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1390 انجام گرفت. فاکتور اصلی تنش خشکی (آبیاری کاملi1=، قطع آبیاری در زمان گلدهی i2=­ و قطع آبیاری در دو هفته پس از سبز شدن i3=) و ­فاکتور فرعی شامل ترکیبی از دو رقم نخود (‘آرمان’ و ‘آزاد’) و روش کاشت (کرتی، درون جوی و روی پشته) ­بود. نتایج نشان داد که شاخص سطح برگ، هدایت روزنه­ای، سرعت فتوسنتز، مقدار کلروفیل a و b و کلروفیل کل تحت تأثیر تنش خشکی کاهش­ و مقدار پرولین افزایش یافت. رقم ‘آزاد’در مقایسه با رقم ‘آرمان’ دارای شاخص سطح برگ، هدایت روزنه­ای، سرعت فتوسنتز و کلروفیل بیشتری بود. بیشترین میزان فتوسنتز در تیمار آبیاری کامل (09/16 میکرومول بر متر مربع بر ثانیه) به­دست آمد و با اعمال تنش آبی در مرحلة دو هفته پس از سبز شدن و گلدهی، فتوسنتز به ترتیب 79/25 و 23/14 درصد کاهش یافت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که رقم ‘آزاد’ و کاشت روی پشته به دلیل سرعت فتوسنتز بیشتر و کاهش کمتر هدایت روزنه­ای، عملکرد بیشتری دارند و در منطقة مورد مطالعه قابل توصیه اند.